vlaggenschip zinkt net niet, team 3 eindigt in schoonheid
door eric, geert, tom
22 april 2024
nationale interclubs ronde 11
creb 1 - dworp 1
creb 4 - dworp 3
De kans dat Dworp 1 alsnog kopje onder zou gaan, was voor het ingaan van de laatste ronde relatief klein. Degraderen kon theoretisch nog maar het moest dan wel maximaal tegenzitten. We hadden het ook zelf in de hand. 1,5 à 2 punten halen tegen CREB volstond. De Brusselaars waren trouwens al zeker van de eerste plaats. Maar een wandelingetje in het park was het niet. Want in weerwil van hun clubnaam, stelde CREB geen pannenkoeken op. En dus zakten we met gemengde gevoelens en met Bernard op bord 6 af naar de hoofdstad.
De al veroordeelde tweede ploeg had een dagje vrij en team 3 nam het op tegen de vierde ploeg van CREB. Voor de sport, zoals dat heet en voor een mooie plaats in het klassement.
Sterke Kiekefretters hakken topteam in de pan
Het was even slikken in het Zuidpaleis toen we de namen en vooral de Elo’s van de tegenstanders zagen. CREB 1 kwam bepaald niet zwak aan de start. Een ‘oude’ ploeg dat wel maar met Elo’s tussen 2160 en 2026 (gemiddelde 2103) staken ze Dworp flink de loef af (gemiddelde 1939). Alleszins haalden de spelers een hoger niveau dan hun clublokaal –dat weldra gesloopt wordt. De ploeg promoveert, de stenen zijn veroordeeld…
We begonnen er dus aan in de hoop op een half ei en een hele dop hier en daar. Gewoontegetrouw had Serge op 1 met zwart eerst gedaan. Met een kwaliteit meer leek zijn stelling niet slecht. Het was slechts schijn. Wit had het loperpaar en een ver opgerukte pion voor de kwaliteit en dat was goed geëvalueerd van de witspeler. De compensatie volstond voor de winst. We staan al 1-0 achter.
In de wetenschap dat twee punten volstonden voor het behoud stelde ik (Geert) op bord 3 met zwart na een twintigtal zetten remise voor. Tegen mijn gewoonte in. Maar de stelling was in evenwicht en wit had er blijkbaar niet teveel zin in want hij nam het aanbod aan. Een partij zonder veel geschiedenis. Wel een half punt gescoord tegen een plus 2100-er. Dat was lang geleden.
Op bord 4 had Diederik het niet onder de markt. In een wanhoopspoging probeerde hij nog wel een sterk paard in het centrum te poseren en met zijn dame door te dringen op de zevende rij. Helaas kostten die manoeuvres onze man enkele pionnen. Bovendien sloeg de aanval niet door. De stelling ontaarde dan ook al snel in een kerkhof. Al 2,5-0,5 dus.
Frank op 5 met zwart leek een kansrijke stelling te creëren. Hij wikkelde af naar een eindspel met toren en loper tegen toren plus paard. Zwart had een goed gedekte en ver opgerukte vrijpion. Misschien was het echter slechts schijn. Vermoedelijk stond Frank zijn koning te ver van het strijdtoneel en had wit zijn stukken (te) goed opgesteld. De vrijpion ging helaas naar de haaien wat meteen resulteerde in een onhoudbare stelling. 3,5-0,5… Mama mia, een afstraffing dreigt.
Het beterde niet. Invaller Bernard op bord 6 met wit ging er driest tegenaan maar kwam finaal in een eindspel terecht met een pion minder. Van alle Dworpenaren heeft Bernard zonder twijfel de meest optimistische kijk op stellingen. “Dat houden we wel remise”. Helaas pindakaas, er hielp geen lieve moederen meer aan. De vrijpion liep door en een nul is ons deel. 4,5-0,5.
Het impliceerde dat we maximaal 1,5 punten uit deze ontmoeting konden puren. Daarvoor moest Tom op bord 2 met wit bovendien nog winnen van ouwe houwdegen en gepatenteerde knorpot Yves Duhayon. De Oscar voor de strijdlust gaat alleszins naar Tom. Niet enkel voor deze partij maar voor zijn hele IC-parcours. Eerlijkheidshalve: in deze partij werd Tom tijdens de eerste wedstrijdhelft tegen de muur geplakt. Hij stond dan wel verloren maar onze man bleef loeren op elke hele en halve kans. En kijk, de zwartspeler trapte erin en ging lelijk in de fout. Het leverde Tom een gewonnen stelling op. Maar beide spelers waren ook in vliegende tijdnood verzeild. En daar tastte Tom even mis. Na de tijdscontrole bleef er een eindspel over van toren plus loper en één pion tegen toren en twee ver opgerukte pionnen voor wit. Gelukkig waren die heel moeilijk tegen te houden. Dat lukte enkel nadat de Crebbenaar er zijn loper voor offerde. Daarna mondde het zaakje uit in een volkomen remise eindspel, toren plus pion tegen toren plus pion. Het heeft er dik ingezeten en alleszins knap gespeeld van Tom. Eindstand 5-1, een zware pil.
Dworpse jongelui verpletteren Brusselse senioren
Tegen het lager gerangschikte CRE Brussel speelde het derde team –net zoals het eerste- in het Zuidpaleis, in een speelzaal … zonder bier. Nog nooit meegemaakt in mijn (Eric) lange carrière. De tegenstander stelde een seniorenploeg op, met één min- dertiger. Wij daarentegen vertrouwden op de jeugd (Sander, Jules en Nathan). En die jeugd stelde niet teleur, integendeel.
Sander op bord 2 met wit kreeg al snel een koningsaanval. De witte dame verwoestte de zwarte koningsvleugel… Een vlot aanvalspartijtje en al direct 0-1.
Nathan met wit op 4 verkreeg ook vlug een aanval op de centrale lijnen met zware stukken tegen een niet gerokeerde koning. Enkele minuten na de winst van Sander reeds 2-0 voor ons!
Jules op bord 3 met zwart kreeg ook al een goede stelling op het bord. In het belang van de ploeg kwam hij snel remise overeen tegen het Brusselse dametje. 2,5-0,5 voor ons!
Eric met zwart op 1 kon dus zonder druk verder spelen. Hij offerde een pion in de opening en toen zijn tegenstander- ten onrechte- de stelling opende, kon zwart twee stukken winnen tegen een toren. Ik speelde het niet omdat ik een verdediging zag die er niet inzat. Het zonet geslagen paard kon natuurlijk geen toren meer dekken! Restbeeld heet zoiets. Zwart bleef een pion achter en er verscheen een ijzersterke loper op d5. Tijdnood deed de rest. 2,5-1,5 voor ons dankzij de jeugd.
Naspel
Gelukkig bleek zondagavond dat de eerste ploeg zelfs met een 6-0 nederlaag nog safe was geweest. We eindigen negende en houden drie ploegen (Caïssa Europe 2, EDC 1 en Geraardsbergen) achter ons. Tot zover het goede nieuws. Tevreden kunnen we wel niet zijn. De cijfers spreken voor zich. Met ons ‘eigen’ Elo-gemiddelde (1990) zijn we nummer vier van de reeks. Toch halen we tegen een Elo-gemiddelde van 1975 slechts 44%. Dat is een TPR van 1932. Dat kan –wat zeg ik: dat moet- volgend jaar, versterkt met wat vers bloed, beter…
Een topprestatie leverde Tom. Op bord 2 verloor hij geen enkele partij! Met vier winstpartijen en zeven remises eindigde onze man op 7,5/11, 66% en een TPR van 2163. Dat is zeer mooi, zeker omdat er nog marge was. Er had meer ingezeten. Inzet en volharding is alles. Tom scheerde enkele malen rakelings langs de afgrond zonder erin te vallen. Hij was vrijwel elke ronde als laatste bezig en speelde doorgaans tot er slechts twee ‘bloete keuningen’ op het bord stonden. De tweede pluim is voor Diederik die op bord 4 en 3 5,5/10 haalde bij een TPR van 1985 (55%). Voor alle andere eerste teamspelers geldt dat er volgend seizoen marge tot verbetering is…
Over team 2 hebben we het al uitgebreid gehad in het vorige verslag. Hét lichtpunt hier is Yentl met een sterke TPR van 2011, tweede hoogste van de club, met 4/6 (67%) en een gemiddelde Elo-tegenstand van 1886. Ready om team 1 te versterken, het is nodig. De overige jongelui van Dworp 2 zijn ons volgend jaar een ‘revancheke’ verschuldigd.
De derde ploeg tot slot speelde behoorlijk goed. Dat kwam ook tot uiting tegen CREB. Dworp 3 eindigt met tien matchpunten uit evenveel ontmoetingen op een fijne zesde plaats. De buren van De Zwarte Dame Halle gingen hier met de oppergaai lopen en spelen volgend seizoen met twee ploegen in vierde afdeling. Proficiat!
Bedankt aan iedereen die zich dit jaar inzette voor de interclub. Voor nu is het mooi geweest. Iedereen een fijne en voorspoedige lente, zomer en vakantie gewenst en tot in september.
