topteam wint vierpuntenmatch, dworp 2 vliegt uit de bocht
door eric, tom, geert
4 december 2023
nationale interclubs ronde 5
dworp 1 - vptd geraardsbergen 1
dworp 2 - anderlues 1
Stilaan nadert de periode dat klassementen in een beslissende plooi worden gelegd. In deze laatste ronde voor de winterstop –volgende afspraak is pas eind januari- kreeg ploeg 1 promovendus Geraardsbergen voorgeschoteld. Gezien onze lage stand in het klassement was dit een vierpuntenmatch. De meeste spelers van Geraardsbergen, een sympathieke club, zijn oude bekenden. Het belet niet dat winnen voor ons een must was om niet helemaal af te glijden naar een degradatieplaats. De hamvraag luidde: kunnen we als team nog winnen? Dit seizoen nog niets van gezien helaas.
Ook in 4D zouden de jongelui van team 2 best wat klassementspuntjes sprokkelen. De Dworpenaren namen het op tegen Anderlues en dan is het altijd wat bang afwachten of ze de oude IM Michel Jadoul niet opstellen –zoals Eddy vorig jaar mocht ervaren. Al doet hij normaal niet mee op verplaatsing, de Waalse ploeg blijft een te duchten tegenstander.
Team 3 tot slot had deze ronde congé (non) payé.
‘Goesting’ trekt Dworp 1 over de streep
Diederik op 5 met wit had geen goesting om zich -na vrijdag in het echte leven- ook figuurlijk op zondag aan het schaakbord een tand te laten trekken. Hij nam vlot twee derde van het bord in bezit en bakende dat af met een lang en stevig pionnenfront. Zwart kreeg te weinig lucht naar zijn goesting en deed dus een wild stukoffer waarvoor hij twee pionnen kreeg. Diederik nam alles met plezier aan en liet in het vervolg geen steken vallen. Het extra materiaal werd vlotjes omgezet in winst. Top! We staan 1-0 voor.
Die voorsprong waren we wel meteen weer kwijt. Serge met wit op bord 1 deed zijn uiterste best om dynamiek in de stelling te krijgen. Dat alles op topsnelheid en met veel goesting. De zwartspeler investeerde zijn tijd maximaal in een zoektocht naar voordeel. Serge bedacht complexe verdedigingszetten die er veelbelovend uitzagen. Toch vond zwart ondanks de grote tijdsdruk het betere spel en combineerde naar doorgebroken pionnen. Om promotie te pareren moest ons topbord materiaal prijsgeven. Een nul viel niet te vermijden.
Frank, zwart op bord 6, liet zondag in de opening een potje atoomschaak zien in de opening. Dat is een spelversie waarbij een deel van het bord mee ontploft als je iets slaat. “Wa was me da, mene joeng?”, zouden ze in Limburg zeggen. De witte stelling lag aan diggelen. De koning moest te voet gaan lopen, drie pionnen voor een stuk en de zwarte dame mee in de attaque. “Hoe staat Frank?” Moeilijk te zeggen, onmogelijk te taxeren. Wit bood remise én dameruil aan. Frank vond dat de ploegmaten er op dat moment maar slapjes voor stonden en wou er met volle goesting voor gaan. Vechtlust. In de praktijk bleek het extra witte stuk daarna echter sterker dan de drie zwarte pionnen. Het had er in gezeten maar helaas moest Frank opgeven. We staan achter.
32 (!) en 22 jaar na hun vorige duels kregen Tom en Herman Sneppe op bord 2 opnieuw de kans om zich te meten. Tom had zwart. Indertijd waren het Hoboken-Aalst matchen, ondertussen hebben andere topteams beide spelers weggekocht. Tom had in de jaren negentig de eerste partij verloren en de tweede rond de eeuwwisseling op remise gehouden. Telkens botste hij op de sterke openingskennis van Herman. Vandaag was het weer van dat. Zero voordeel uit de opening met zwart, veroordeeld tot saai verdedigen. Maar daar had Tom geen goesting in. Hij zocht plezier in een licht aangebrand pionoffer rekenend op bajonettenwerk van het zwarte loperpaar. Het offer werd maar half aangenomen want ook Herman rook brandlucht. Lang bleef het tactisch interessant met een tijdelijk pionoffer en een direct teruggegeven kwaliteitswinst. Rijden en omzien tot de meeste stress eruit was en het volgens de computer volkomen gelijk stond. En paf! Een fout tussenzetje van wit, een stuk laten hangen, en een vol punt cadeau aan Dworp. Het mag al eens meezitten. Weer gelijk.
Geert op vier met zwart had ook goesting om er een gevecht van te maken. Dat lukte aardig met een stukkenspel dat prima paste bij de pionnenstructuur. De druk lag bij wit die langs beide kanten klappen kreeg. De Dworpse sympathisanten hadden de kerel aan de overkant al enkele keren uitgeteld. Alleen bleef die telkens voor de tien seconden om waren overeind kruipen en op het einde, zonder materiaal op het bord, stond hij nog zwijmelend recht. Remise. En Geert (zeer) kwaad op zichzelf dat hij niet harder doorgemept had. 2,5-2,5. Spannend!
Kjell op bord 3 zorgde met wit voor de beslissing. Hij had uit zijn ‘Ivanchuk-moment‘ in de vorige ronde motivatie en goesting gepuurd en zijn batterijen volledig opgeladen. Hij was er voor gaan zitten, niet weg te slaan van zijn bord. Een partij uit één stuk. Solide opening. Drukstelling. Pion gewonnen. En een tweede, maar wel oppassen want met ongelijke lopers trap je zó in een remiseval. Kjell moest héél secuur afwikkelen en maakte er voor het publiek een demo van. Prima afwerking en een dik verdiend vol punt. Game, set en match(winnaar)! Dworp wint!
Jonge Waalse wolven bijten door
We ontvingen Anderlues, een jonge ploeg met driemaal een plus 1800-Elo en verder nog 1777 en vijftienjarigen op bord 1 en 4. Ze haalden respectievelijk een Elowinst van 94 en 69 punten sinds de voorlaatste klassering… Borden 3 en 4 scoorden al 3,5/4 in de interclub. Om maar te zeggen. Een wandelingetje in het park zou het niet worden.
Eric met zwart op 4 kwam met nadeel uit de opening. De zwarte dameloper kwam in drie zetten op d5 terecht om op de elfde zet te worden geruild. Er volgde een dameswitch naar g4 waarop zwart een pion op g7 offerde op zoek naar tegenspel. Wit liet dit echter niet toe en nadat zwart ook nog de kwaliteit gaf, begon het er echt bedenkelijk uit te zien. Wit was voortdurend uit op dameruil en zwart werd uiteindelijk helemáál weggedrukt. Geen goede partij van Eric, efficiënt afgemaakt door de tegenstander.
Peter met zwart op 2 speelde naar eigen zeggen een saaie partij, waarin het evenwicht nooit werd verbroken. Remise dus, en Peter wist zijn tegenstander te vertellen dat ze reeds in 1993 tegen elkaar hadden gespeeld. Peter had toentertijd gewonnen en dus gaf zijn tegenstander aan dat hijzelf er dus toch op vooruit gegaan was…
Eddy met wit op bord 3 was zoals gewoonlijk uit op een gevecht. De tegenstander was uit op dameruil om het witte initiatief te neutraliseren. Uiteindelijk werd het een strijd van twee witte lopers tegen een zwarte toren plus een gevaarlijke vrijpion op de voorlaatste rij. Deze pion kon niet worden aangevallen door de witte koning en de toren drong de witte stelling binnen. Het resultaat was een gewonnen eindspel. Volgens Eddy had zijn tegenstander toch wel enig stellingsgeluk gehad.
Walter met wit op 1 liet zijn tegenstander toe het centrum in te nemen om hem vervolgens via de flanken aan te vallen. Zwart verdedigde zich goed en wist het initiatief over te nemen met twee pionnen winst als resultaat. Walter wist er nog één terug te winnen maar ook hier was een vrijpion op de 2de rij beslissend. Jammer. Een zware 0,5-3,5-nederlaag dus tegen een goede ploeg.
Naspel
Aha, voor team 1 was dit onze eerste matchwinst van het seizoen. Met 3,5, zo mag het dubbeltje ook eens onze kant op rollen. Alleszins hebben we er alle zes voor geknokt. Met die spirit zijn we gelanceerd voor de tweede seizoenshelft in het nieuwe jaar. Hoe hoog kunnen we nog geraken na de tweede en derde stek in de vorige races? Wait and see, om te beginnen tegen Boisfort eind januari.
Intussen blijkt Rochade Eupen 6 in 4d volgens ons (Eric) reeds sinds ronde 1 ploegforfait te hebben gegeven. Er is geen enkele individuele uitslag te bespeuren. Zou dit reglementair betekenen dat er in deze reeks maar één ploeg degradeert? Laten we er vanuit gaan want team 2 moet in de volgende rondes beslist uit een ander vaatje tappen. We recupereren hopelijk wel Bernard. In elk geval bespaart het mogelijke forfait van Eupen ons een verre verplaatsing in de laatste ronde.
Hoe dan ook, iedereen fijne feesten en een mooi 2024 gewenst, vanwege uw kapoenen Geert, Eric en Tom.
